دهم مهر ماه ۱۳۲۴ هجری شمسی در خانواده ی متدیّن، عالم پرور و ادب دوست معلّم، دیده به جهان گشود. پدر و مادر، او را از حبّ خامس آل عبا، حسین نامیدند. در ۵ سالگی پای به دبستان نهاد و در حلقه ی دانش آموزان مدرسه منوچهری دامغانی جای گرفت. پس از گذران دوران دبستان، به مقطع دبیرستان وارد شد و طیّ این زمان، سرآمد دانش آموزان فرهیخته دبیرستان فردوسی دامغان بود. وی از کودکی در نزد پدر فاضل خویش، ادب آموخت و در پیشگاه مادر شجاعش، درس زندگی فراگرفت و این کمالات را همه حال، توشه راه علم آموزی اش نمود. سال ۱۳۴۲ هجری شمسی پس از اتمام دوره ی دبیرستان، عازم خدمت سربازی شد و ۲۴ ماه در کسوت معلّمی به آموختن دانش آموزان روستایی پرداخت. سال ۱۳۴۴ با مدرک دیپلم به استخدام اداره فرهنگ دامغان درآمد و به امر تدریس در روستاهای زرگرآباد و غنی آباد دامغان اهتمام داشت. در عصری دیگر، به دامغان مراجعت کرد و تحت عنوان دبیر دبیرستانهای فردوسی و کوروش و مدرس دانشسرای مقدماتی به ارائه ی خدمات ارزنده آموزشی و تربیتی، پرداخت. سال ۱۳۵۴ در رشته حقوق دانشکده علوم سیاسی و حقوق دانشگاه تهران پذیرفته شد و پس از کسب محضر اساتید مسلّم و ارجمندی همچون دکتر کاتوزیان، دکتر امامی و… به دریافت دانشنامه کارشناسی حقوق از برترین دانشکده حقوق ایران مفتخر گشت. سال ۱۳۵۶ به همراه جمعی از معلمان انقلابی و متعهد دامغان، انجمن اسلامی معلمان این شهر را بنیان نهاد و در کنار دوست و یار صمیمی اش شهید بزرگوار حاج سید حسن شاهچراغی (ره)، جنایات رژیم پهلوی و وابستگی های سردمداران آن را در مجامع و جلسات گوناگون افشاء می کرد. پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی (رض) و با توصیه معتمدان مردم، برای مدت کوتاهی از سوی استاندار وقت سمنان به سمت شهردار دامغان منصوب شد و با سامان دادن به اوضاع و احوال شهرداری، شغل اصلی خود یعنی معلّمی را تداوم داد. پذیرش مسئولیت اداره آموزش و پرورش شهرستان شاهرود در سالهای آغازین طلوع فجر انقلاب و مصادف با تحرکات عوامل ضدّ انقلاب و… آزمون دیگری برای احراز شایستگی و توانمندی استاد معلم بود. او در این هنگام با حکمت و تدبیری برآمده از آموزه های اسلامی، بر طوفان حوادث فائق آمد و یک سال و نیم از زمانه ی تثبیت نظام جمهوری اسلامی را به عهد شناسی و مسئولیت مداری در مدیریت آموزش و پرورش شاهرود گذارنید. ضرورت تدوین مجدد کتب درسی، مسئولان وقت وزارت آموزش و پرورش را به بهره مندی از مراتب دانش و بینش او تشویق کرد تا آنجا که کارشناسی آموزش و پرورش در نظام های جهانی بر عهده وی قرار گرفت و به تالیف کتب ادبیات دوران دبیرستان همراه با برادر اندیشمندش “استاد علی معلم” و دوست فرزانه اش “استاد محمود معارف” همت گماشت و در اثنای نگارش این آثار ارزشمند ادبی، ضمن دیدار با حضرت آیت الله خامنه ای “رئیس جمهور وقت”، از راهنمایی های معظمً له در مسیر تدوین کتب بهره گرفت. از فعالیت های دیگر آقای معلم می توان به تاسیس مجموعه فرهنگی معلم و دبیرستان غیرانتفاعی دخترانه میعاد، همکاری در تدوین برنامه ها با معاونت ایدئولوژی دانشگاه امام حسین (ع)، مدیر مسئول یکی از قدیمی ترین نشریات کودکان و نوجوانان، در دوران پس از انقلاب با نام «جوانه»، تولیت مدرسه علمیه موسویه دامغان و… اشاره نمود.
