آرشیتکت‌های ایرانی به عنوان معمار شناخته می‌شوند.
در فرهنگ فارسی معین، معمار به این صورت معنی شده است:
طراح و سازنده بنا
عمارت‌کننده، تعمیرکننده
رتبه‌ای در فراماسونری
کلمات سنتی بنا، مهندس، استاد، و عمله در مراجع معماری اسلامی استفاده می‌شود.
گرچه محققان بسیاری معمار را به لحاظ تاریخی به عنوان آرشیتکت نمی‌شناسد، ولی آنها موافقند که مسئولیت‌های آنها با هم همپوشانی گسترده دارند.
معروف ترین معماران دامغانی در طول تاریخ با ذکر بنا و اثر ساخته شده توسط ایشان بشرح ذیل است
۱- نظام الدین بن استاد علی بن علی بن نجار: سازنده امامزاده جعفر در دامغان در ۱۲۶۴ میلادی.
۲-محمد حسین المهندس البنا دامغانی: سازنده برج کاشانه بسطام در ۱۲۹۹ میلادی
۳-محمد بن حسن بن ابیطالب مهندس بنا الدامغانی و برادرش حاجی: سازنده آرامگاه بایزید بسطامی در ۱۳۲۳ م.
۴-ابو طالب دامغانی: سازنده امامزاده جعفر در اصفهان در ۱۳۲۴ م.
۵-استاد قاسم معمار: سازنده کاروانسرای دامغان در ۱۶۸۰ م.