خورشید مهمترین جرم آسمانی برای زمینیان است و از آغاز، توجه انسان به آن معطوف بوده است. برخی باستان شناسان نماد معروف گردونه خورشید بر روی سفالهای دوره پیش از تاریخ را علامت خورشید دانسته اند.
پروفسور هرتسفیلد نخستین بار این علامت را در آثار مربوط به هزاره پنجم پیش از میلاد در خوزستان کشف کرد. این نگاره در سفالهای شوش درون خمیدگی شاخ بز کوهی دیده می شود.
در تل باکون فارس این علامت بر یک پیکره الهه مادر متعلق به هزاره ششم پیش از میلاد نقش بسته است. بنابر این در این منطقه علامت فوق را به طور استثنایی بر پیکری مونث می بینیم که هیچ همخوانی با آثار مشابه دیگر ندارد و نمی تواند به خورشید مرتبط باشد. در این صورت ممکن است نسبت دادن این علامت به خورشید، دست کم در تل باکون اشتباه باشد.
الهه مادر با علامت معروف گردونه خورشید در تل باکون متعلق به هزاره ششم پیش از میلاد – با این سند دیگر نمی توان علامت فوق را نشانه گردونه خورشید دانست – تصویر از کتاب علیزاده
گاهی این علامت در دوره پیش از تاریخ به شکلهای دیگری نیز دیده شده است. به عنوان مثال در سیلک کاشان سفالهای متعلق به ۳۱۰۰ پ م، می توان علامتی مشابه را دید که درون شاخ بز کوهی قرار گرفته است. این سبک، یعنی قرار دادن نشانه درون شاخ بز کوهی در سفالهای تپه حصار متعلق به ۳۵۰۰ پ م، نیز دیده می شود. در نقوش تپه حصار علامت فوق شبیه ستاره یا خورشید است
نقش خورشید یا ستاره درون شاخ بز کوهی در تپه حصار